مخلوق نوزدهم :‌ من خود تو هستم!!

من حقیقت تو هستم که دروغ می گویم

من بهانه های تو هستم

من درون تو هستم،چشمهایت رو باز کن

من خود تو هستم

هر روز دارم آدم هایی رو میبینم که حرف از شعور و فرهنگ، از بزرگی و درستی میزنن ولی خودشون هستند که آدم با دیدنشون فقط تاسف میخوره،

تاسف میخوره که چرا آدم باید از خودش فرار کنه.

میبینم آدمی رو که وقتی توی جمعی نشسته از مشکلات روز دنیا و راه حل هایی بی نقصی که وجود داره و فقط خودش از اونا با خبره حرف میزنه،

آدمی رو میبینم که با تیکه و طعنه زدن به بقیه میخواد بگه که من از همه بیشتر میفهمم،من خودم هیچ وقت از این کارهای شما نمیکنم،من بی نقصم...

حالم از اینجور ادما بهم میخوره،

افرادی که انقدر خودشون رو برای خودشون بزرگ کردن که پوچی حرفها و رفتارشون رو نمیبینن،

افرادی که تا وقتی که خوشی خودشون رو دارن، اگر بقیه به گـا هم برن براشون مهم نیست.

میبینم آدم هایی رو که برای هر کارشون بهانه ـی جور کردن و هیچ وقت اشتباه ـشون رو به گردن نمیگیرن،

حاضراً با بازی با کلمات، بافتن دروغ و زجر دادن دیگران به مقصود ـشون برسن یعنی رهایی از قبول کردن اشتباه ـشون.

غم انگیزِ ولی حقیقتِ.

اینارو نگفتم که بگم بقیه اینجورین و من ایرادی ندارم،

اینا ایراد های همه ماست، همه ما یه جورایی داریم فرار میکنیم،

از خودمون،

از دنیامون.

این منم، همون مردی که خسته شده از اطرافش،

از آدم هایی که فقط به ظاهر می اندیشن و از درون پوچ هستن،

از آدم هایی که برای رسیدن به مقصود ـه خودشون حاضراً آدم هایی رو له کنن،

از دنیایی که توش هیچ دلیلی برای خوشی یا ادامه دادن نمونده،

و از همه مهمتر از خودم خسته شدم.

این منم همون مردِ مرده.

I'm your truth, telling lies

I'm your reasoned alibis
I'm inside, open your eyes
I'm you

Metallica - Black Album - Sad But True

پ.ن. یکی مونده!!!